Johannes 13: 34-35
Kan mense absoluut so keelvol vir iets of iemand wees dat jy alle bande verbreek? Ja, vir seker! Maar dis skreiend wanneer mense vir jou sê dat hulle gewoon so moeg is vir die kerk dat hulle eenvoudig net opgehou het om kerk toe te gaan. Dit is so maklik om die spot te dryf met hierdie ding genaamd “kerk”, bloot omdat ons in ’n wêreld leef waar ons ons laat mislei om te glo dat geld volmaaktheid kan koop. As jy genoeg geld het, kan jy die volmaakte vakansie, die volmaakte huis, die volmaakte motor, die volmaakte koffie-ervaring koop. Dit is natuurlik nie waar nie, want jy ontdek gou dat niks in hierdie wêreld volmaak is nie.
Nietemin, gegewe daardie ingesteldheid, is dit redelik maklik om te sien dat die kerk ver van volmaak is. Ek het onlangs hierdie oulike Engelse gediggie raakgeloop en was veral diep geraak deur die ongekunstelde waarheid daarvan:
The Perfect Church
I think that I shall never see, a church that’s all it’s meant to be;
a church whose members never stray,
beyond the straight and narrow way;
a church that has no empty pews, whose pastor never has the blues;
a church whose elders always speak, and none is proud and all are meek.
Such perfect churches there may be, but none of them are known to me.
But still we’ll work and pray and plan, to make our church the best we can.
Dit lyk vir my asof ons óf op die kantlyn kan staan, en van daar af die spot met die kerk kan dryf en so deel van die probleem bly, óf deel kan word van die spel en deel kan word van die oplossing. Dus, in ’n onvolmaakte kerk vol onvolmaakte mense, wat is die oplossing? Jesus het dit so gestel: Ek gee julle ’n nuwe gebod: julle moet mekaar liefhê. Soos Ek julle liefhet, moet julle mekaar ook liefhê. As julle mekaar liefhet, sal almal weet dat julle dissipels van My is.
Deur mekaar lief te hê, demonstreer ons die liefde van God aan die wêreld en getuig ons van die lewensveranderende krag van die evangelie.
Ds Errol Sheppard, Rietspruit/Vanderbijlpark