Johannes 7: 37-39 (AFR2020)
Met die oorwinning van Paasfees en Hemelvaart nog vars in die geheue, is die verlange ná en verwagting van die Heilige Gees nog ietwat gedemp. Ons teksgedeelte speel af in Jerusalem, maar Jesus is by die Loofhuttefees, een van die drie groot feeste wat elke Jood moes bywoon. Sy broers het voorgestel dat Hy saamgaan, dan kon Hy ’n bietjie meer publisiteit en erkening kry vir dit waarmee Hy besig is. Onthou, hulle het nie geglo in die dinge waarmee Jesus besig was nie.
Jesus het later op sy eie na die fees gegaan. Daar, op die laaste dag van die fees, sluit Hy in sy preek aan by die waterseremonie van die fees. Dit is die gedeelte waar die priester water uitgiet op die altaar. Die water was simbolies van God se voorsiening en sorg in die woestyn, asook van die Gees wat Hy in die laaste dae aan sy volk sou gee. Daar is geglo dat in die laaste dae ’n stroom water uit die tempelrots sou kom wat deur die hele wêreld gaan vloei. Hierdie water gaan oral lewe bring.
Jesus sê: As iemand dors het, laat hy na My kom, en drink! Hy wat in My glo, soos wat die Skrif sê, “Strome lewende water sal uit sy binneste vloei.” Hy sê vir hulle dat diegene wat drink van die water wat Hy gee, self bronne van hierdie water sal word. Hier bied Jesus die lewende water aan wat dors les en die bron van ewige lewe is. Jesus praat van lewegewende water en die Gees wat dié wat in Hom glo, binnekort sou ontvang.
Die Loofhuttefees vier God se teenwoordigheid by en voorsiening vir Israel in die wildernis. In Jesus het die Woord vlees geword. God het gekom en onder ons kom woon, en ons het sy heerlikheid aanskou (Joh 1: 14). Jesus kon nie in die vlees bly nie. Hy stuur sy Gees om vir altyd by sy dissipels te wees.
Oor hierdie belofte praat Hy by die Loofhuttefees, en dié Paasfees lê voor.
Ds Kathleen Smith, Kaapstad
