Levitikus 23: 3-4, 15-21
Pinksterdag was ’n belangrike Joodse feesdag waartydens die Israeliete die eerste opbrengs van hul oeste aan die Here gaan wy het. Die eerste graanhalms is as beweegoffer aan God geoffer. Vir Israel het dit beteken die land en sy oes is die vervulling van die beloftes van God aan die aartsvaders, van die heilbelofte. Die vreugde van die oes is ten diepste die aanvaarding van die geestelike heil, die koms van God se koninkryk.
Na die vernietiging van die tempel in 70 nC het die fokus verskuif na die vernuwing van die verbond wat God met die volk by Sinai gesluit het. Die Pinkstersfees het altyd plaasgevind op die 50ste dag, na die eerste Sondag wat direk op die Joodse Pasga gevolg het (Lev 23: 15-16). Dié Pinksterdagfees was aanvanklik ’n landboufees.
Dit was op ’n keer tydens hierdie fees dat Lukas die gebeure beskryf in Handelinge 2: 1. Dit waarop vir eeue gewag is, word vervul, deur die uitstorting van die Heilige Gees op hierdie eerste Christelike Pinksterdag. Dit word toe die fees van aanvaarding, die vervulling van die Ou Testamentiese Pinksterfees, in die Pinksterfees van die Nuwe Testament.
Na Paasfees, wat beteken Pinkster? Wat maak ons met die gawe van God wat Hy in Christus vir ons gee? Die aanvaarding van die heilsbelofte van God vier ons met God se eie bevestiging, dat Christus ons met Hom verenig het. Hy het vir ons geword: die wysheid wat van God kom, die Voorspraak, die heiliging en die verlossing (1 Kor 1: 30). Alleen só word Pinkster ’n fees! Die Pinksterfees is die fees van ons aanvaarding van God se gawe, naamlik die Heilige Gees. Die fees van God se aanvaarding van ons daaglikse lewe waarin ons beleef en verstaan dat ons van Hom afhanklik is. Die fees van aanvaarding van alles deur almal tot eer van God.
O Heil’ge Gees, aan U die eer;
U, met die Seun en Vader, Héér –
één, enig God, waaragtig!
Op Pinkster ryklik uitgestort
laat U ons God se kinders word –
sy volle heil deelagtig!
(Gesang 432: 1)
Ds Kathleen Smith, Kaapstad
