Esegiël 37: 1-14 (AFR2020)

Dikwels ontspoor ons oor dinge wat met ons gebeur. Doodsheid en ’n gevoel van nutteloosheid en moedeloosheid oorweldig ’n mens. Esegiël beleef ’n soortgelyke situasie. Behalwe dat die volk in ballingskap was, weg van hul land en die tempel, moes hulle elke dag oordele van God aanhoor. Tot op ’n dag!

Esegiël beleef die visioen van doodsbeendere. Daardie visioen bring die ommekeer, ook vir hom wat self moedeloos was. Kyk, Ek gaan gees in julle laat kom, en julle sal leef. Die belofte van God dat die volk Israel – uit die doodsbestaan in die vreemde – verlos en na hul eie land teruggebring sal word. Daar word ook die eenheid van 12 stamme belowe. Hierdie profesie het in vervulling gegaan met die terugkeer van die ballinge in 538 vC, soos Esra en Nehemia vertel. Maar hierdie belofte van God se Gees is vir altyd en almal bedoel.

Jesus het op ’n soortgelyke wyse as in Esegiël verwys na die lewe wat Hy bring vir dooies. Daar kom ’n tyd, en dit is nou, wanneer die dooies die stem van die Seun van God sal hoor, en dié wat hoor, sal lewe (Joh 5: 25).

As ons die gebeure saamvat: Die volk was dood, vir hul gevoel was God weg. Toe kom God en gebruik sy profeet wat sy woord verkondig. Daar word tot God gebid om sy Gees weer uit te stort. Daar kom lewe in die volk wat besef dat die Here God is. Dat Hy wel in beheer is en dat Hy lewe gee. God gee lewe deur sy woord en Gees. Daar waar sy woord verkondig word en waar sy Gees hierdie woord op mense se harte laat val, kom daar lewe.

God se Gees doen soveel – leer ons God vertrou;

leer ons om te luister en op Hom te bou.

Kom ons sê vir elkeen: Bid tot God die Heer,

dat Hy ons sy Gees gee – dat Hy ons sal leer.

(Gesang 443: 4-5)

Ds Kathleen Smith, Kaapstad

Share via
Copy link
Powered by Social Snap