Johannes 4: 1-26
In die Bybelse tyd was dit die gebruik dat vroue water sou haal vir die huishouding, maar hulle sou nie alleen na hierdie putte gaan nie omdat dit gewoon gevaarlik is om vrou-alleen te gaan. Hier lees ons egter van ’n Samaritaanse vrou wat alleen kom water haal. Sy is alleen omdat die ander vroue van die dorp hulle nie met haar wou assosieer nie. Sy is nie deel van die aanvaarbare groep nie. Niemand wou dus iets met haar te doen hê nie.
Vanuit dié konteks is dit duidelik dat die Jode neergesien het op die Samaritane, en binne die groep van die Samaritane sien hulle weer neer op hierdie vrou. Sy is dus heelonder aan die sosiale ranglys. Sy is een van die hoofkarakters in die verhaal, maar tog is sy naamloos – identiteitloos. Hierdie put het haar gedurig daaraan herinner – ’n simbool van “alleen-water-moet-skep”.
Só sit ons ook elkeen by ons eie putte van die lewe. Maar dan, soos ons in die verhaal sien, wag die Here ook alreeds by ons “putte van die lewe”: ’n put van verlange, ’n put van hartseer, ’n put van pyn, ’n put van gesondheidsprobleme, ’n put van slegte verhoudings, ’n put van alleenheid. Wat ook al die put-van-moedeloosheid is wat jy tans ervaar…
Baie keer kom ons na die Here toe soos hierdie Samaritaanse vrou wat so alleen voel, en ons dink die beste is die tydelike dors wat geles moet word, soos sy nie weer by haar put-van-moedeloosheid die vernedering wou deurgaan om water op haar eie te haal nie. Maar wanneer ons toelaat dat God met ons in gespek tree by ons eie put, dan vind ons, ook soos hierdie vrou, dat Hy baie meer vir ons beplan as wat ons ooit sou kon dink.
Ja, hierdie vrou het ook weggestap met ’n kruik vol fisiese water. Die tydelike en fisiese word nie afgemaak as onbelangrik nie. Maar in die proses het sy ’n fontein van Lewende Water ontdek. Sy het met Jesus Christus in gesprek getree. Mag ons ook vandag by ons eie putte eerlik met God in gesprek tree. Wat is jou put van moedeloosheid?
Ds Rudi Janse van Rensburg, Swellendam
