2 Korintiërs 9: 1-9
Ons kon die afgelope week besin oor die dood, en die lewe. In ons gons ’n instinktiewe energie om te oorleef. Vanaf ons eerste asem veg ons liggaam en ons bewussyn vir lewe en oorlewing. Die lewe bring op sy tyd gebeure op ons pad wat hierdie instink belemmer, en skielik moet ek kies om te veg of te vlug, te bestaan of te vergaan, om alles in ag te neem en bewustelik ’n lewensbesluit te maak.
Bartolomeusnag se slagting van Hugenote is ’n jaarlikse herinnering aan hoe die mens kies om te veg en te vlug. Deel saam met my ’n oomblik van bewuswording oor hierdie gebeure, en elke ander voorbeeld van hoe mense van hul vryheid om te kies wat met hulle gebeur, ontneem is. In kort noem ons dit trauma. Ons onthou, want hierdie soort gebeure – vandag nog – maak ons bewus van ons eie menslikheid, ons getuienis van vertroue in ons Herder, en die belangrike besluit om elke dag in die voetspore van Jesus te volg.
In kort (lees gerus weer die afgelope week se dagstukkies), het ek en jy vanmôre nuwe asem ontvang. In 2 Korintiërs 9: 1-9 word ons opnuut aangemoedig om met bereidwilligheid die taak, genadewerk van hulpverlening aan die heiliges, te voltooi met wat ons het. Wat het jy vanmôre tot jou beskikking om mee te leef? Dalk net nog een asem? Dalk oorvloed? Hoe kan jy vandag die lewe in sy volheid kies? Hoe kan jy die opdrag van Jesus uitvoer waar jy is? Hoe kan jy uit die oorvloed wat die Vader vir jou gee, ’n daadwerklike verskil maak in jou huis, jou huwelik, jou vriendekring, jou werkruimte, en jou geloofsgemeenskap?
Die lewe kom en gaan op sy tyd verby. Kies vandag weer lewe. Kies om die Woord wat lewe in Hom het, te laat skyn deur jou, want nie die dood of enige duisternis kan dit uitdoof nie.
’n Oomblik van herinnering aan elkeen wat nie kon kies wat met hulle gebeur nie.
Dr Pierre Jacobs, Gaborone
