Handelinge 2: 14-21
Op Pinksterdag staan Petrus op en verduidelik die ongewone gebeure deur die profesie in Joël 2 aan te haal: dat die Gees van God oor die ganse mensdom sal kom en almal profete sal maak.
Hierdie gedeelte maak meer sin as ’n mens verstaan wat gelowiges oor die Gees in terme van die ou verbond verstaan het. Daar is geglo dat enigeen wat onder die ou verbond gered is, deur die Heilige Gees nuutgemaak is en dus die Gees in hulle gehad het. Maar slegs sekere mense is deur die Heilige Gees gesalf as profete. Hierdie profete het spesiale toegang tot God gehad. Onder die ou verbond het mense nie die tipe vrye toegang gehad wat moontlik geword het toe Jesus hemel toe opgevaar het en ons op ’n besondere manier saam met Hom geneem het nie.
Moses was een van die profete van die ou verbond. In Numeri 11 lees ons dat Moses moeg word daarvoor om hierdie las alleen te dra. Om hierdie las te verlig, neem God die Gees, wat Hy vir Moses gegee het, en gee Hy dit aan 70 ander mans om Moses te help. Die Gees het oor hulle gekom wanneer hulle saam was en hulle het gevolglik geprofeteer.
Joël voorspel dan dat daar ’n groter Moses sal kom, wat in die hemel opgeneem sal word, en Hy sal onmiddellike toegang tot God se troon verkry. En hiermee saam sal alle mense ook toegang kry en alle mense sal profete word. Die Gees wat aan die groter Moses gegee sal word, sal gedeel word met al sy mense. Petrus meen dat hierdie voorspelde dag aangebreek het, dat van hierdie dag af vorentoe, alle gelowiges profete sal wees. Dat alle gelowiges die Heilige Gees ontvang het en gevolglik direkte toegang tot God het, dieselfde toegang wat destyds slegs vir sekeres beskore was.
Is dit nie ongelooflik gerusstellende en wonderlike nuus nie?
Ds Rue Hopley, Pretoria-Oos
