Handelinge 4: 1-22
Vanoggend reis ons verder deur die Woord van God, op soek na leidrade oor die werk van die Heilige Gees ná Pinksterdag. Die dag toe die Gees oor die aarde uitgestort is.
Kort na Pinkster gaan Petrus en Johannes tempel toe om te bid. Daar kom hulle ’n verlamde bedelaar teë. Petrus beveel hom om in die Naam van Jesus op te staan en te loop, en die man is net daar genees. Petrus gee dan ’n reguit preek aan diegene wat as gevolg van die wonderwerk om hulle kom staan het. Hy sê drie belangrike dinge: dat mense gesondig het, dat God genadig is en die kans vir bekering aanbied, en dat as hulle nie bely en bekeer nie, daar negatiewe gevolge sal wees.
As Petrus hierdie verkondiging dan weer aan diegene wat hom gevange hou moet oorvertel, skroom hy nie en herhaal hierdie harde realiteit. Ons het dit in vanoggend se teksgedeelte duidelik gehoor. Hy praat met die selfvertroue wat die Heilige Gees in sy hart gelê het. Hy sê duidelik dat die genesing slegs deur hom, maar in werklikheid deur Jesus gedoen is. Petrus verkry ’n braafheid wat ’n mens se verstand te bowe gaan. Hierdie is die einste mense wat Jesus gekruisig het en wat Petrus nou net so maklik ook kan kruisig, en tog het Petrus die moed om die harde waarheid van Jesus te bly verkondig. Kan dit ook van jou gesê word?
Kom ons bid saam: Ons Opgestane Heer, ons vra vir dieselfde tipe braafheid as wat in Petrus se hart gelê het, sodat ons ook die waarheid van u Woord met selfvertroue kan verkondig, selfs in die aangesig van teenkanting en gevaar. Gebruik ons om moedig die volle evangelie uit te dra waar ook al ons kom. Amen.
Ontvang hierdie seën: Mag die vrede van ons Here, Jesus Christus, met jou wees – waarheen Hy jou ook al mag stuur. Mag Hy jou lei deur die wildernis en jou beskerm deur die storm. Mag Hy jou veilig tuisbring, met vreugde in jou hart.
Ds Rue Hopley, Pretoria-Oos
