Handelinge 27: 18-38
Die Engelse skrywer AN Wilson beskryf die mensdom se soektog na God as the biggest wild-goose chase in history. ’n Tiener sê ’n ruk gelede vir my amper dieselfde ding: As ek net kon weet dat God rêrig is, sou die kerk en al die goed vir my reg gewees het, sê hy. Maar God was nog nooit vir my rêrig nie. Hoe weet julle God is rêrig? wil hy weet.
Ons reken gewoonlik dat ons bevestiging van die egtheid van ons geloof sal kry in oomblikke wanneer ons intens bewus word van God se nabyheid en grootheid. Maar dalk is die omgekeerde waar: Die egtheid van ons geloof het meer te doen met tye van verwarring. Ons ontdek hoe eg ons geloof is midde-in chaos en krisisse in ons lewe, wanneer ons wonder bo wonder beleef: My geloof hou.
In Handelinge 27 sien ons hierdie soort geloof in aksie. Ons lees van ’n skip wat uitvaar op die oop see. Dis ’n gevaarlike tyd om uit te vaar, maar hulle waag dit, want die wind waai reg. Dan, lees ons, bars die storm los. Die skip dreig om uitmekaar te breek. Die matrose probeer hul paniekerige bes om die skip te red. Eers gooi hulle vrag oorboord, dan die takelwerk. Niks help nie. Uiteindelik gooi hulle alle hoop ook oorboord. Dit lyk vir hulle of daar geen kans is dat hulle die storm sal oorleef nie.
God antwoord, nie deur die storm weg te neem nie, maar deur ’n woord van hoop wat Paulus met sy reisgenote kon deel: Hou moed! Niemand van julle sal sy lewe verloor nie. En ’n bietjie later sê Paulus: Ek glo vir God… Wanneer Paulus die daad by die woord voeg, is sy daad van hoop verskriklik eenvoudig: Hy dank God vir ’n stukkie brood, breek dit en begin eet, en gee vir almal om saam met hom te eet. Met sy gebed en sy brood getuig Paulus dat hy hoop op uitkoms, op die toekoms wat God belowe het.
Dit is rêrige geloof in ’n God wat rêrig is.
Dr Hein Delport, Swartkop
