Jesaja 7: 7-18
Die volk Israel was in twee geskeur, elk met hul eie koning. Maar gewoonlik bind ’n gemeenskaplike vyand mense weer saam. Dit is wat die Noorde gedink het. Hulle vra vir die Suide of hulle kragte kan saamspan teen die groot vyand van die dag – die Assiriërs.
Maar koning Agas is te bang en trek kop uit. Die Noorde was kwaad en wil wraak neem op die Suide. Daarom vra koning Agas – koning van die Suide – vir die koning van Assirië vir hulp teen die dreigemente van sy broersvolk in die Noorde en Damaskus. Agas het vir daardie koning gesê dat hy sy dienaar is. So het Agas sy ryk ondergeskik gestel aan die wrede Assiriërs. Agas het daardeur vir God verraai omdat hy aangestel was oor die volk van God om as dienaar van God op te tree. Maar hy het gekies om ’n heidense koning te dien. En nie lank daarna nie, het Assirië die Suidryk aangeval en die Israeliete verjaag. God se woorde het waar geword.
Ons leef in ’n land waar daar politieke en ekonomiese onstabiliteit, korrupsie, misdaad en armoede is. Waar al hoe minder mense kerk toe gaan. Waar al hoe meer mense op hul eie planne aangewese is. Waar al hoe minder mense op God vertrou. God het vir ons ook ’n teken gegee. Hy het sy Seun, Jesus Christus, gestuur. Ja, ’n jong vrou het swanger geword. Haar Seun is Immanuel genoem. Hy het ons sonde en die skuld van ons ontrouheid op Hom geneem. Deur sy sterwe en opstanding dra Hy ons sonde weg en word Hy waarlik Immanuel – letterlik God met ons! En dit wys vir ons dat God altyd getrou bly.
Die geboorte van Christus is die teken wat ons herdenk. Die teken dat God met ons is. Dit kan ’n teken van oordeel wees, of dit kan ’n teken van hoop wees. Gaan ons soos koning Agas hierdie teken ignoreer? Of gaan ons glo in Christus, Hy wat werklik Immanuel is?
Ds Waldo Pretorius, Ventersdorp
