Filemon verse 4-7
Filemon was ’n Christen wat deel was van die Kolossense-gemeente. Hy het ’n slaaf gehad met die naam Onesimus, wat weggeloop het. Hierdie slaaf het by Paulus aangekom, en onder Paulus se leiding het hy uiteindelik ook ’n Christen geword. Al was Onesimus vir Paulus baie werd, het hy geweet dat Onesimus so vinnig moontlik moes terugkeer na Filemon. Die Romeine het ’n baie swaar hand op hul slawe gehad en daar is van Filemon verwag om van Onesimus ’n voorbeeld te maak as hy weer sou terugkeer. Daarom skryf Paulus nou ’n brief aan Filemon. In hierdie brief moedig hy Filemon aan om nie vir Onesimus te straf nie, maar om hom eerder terug te ontvang as ’n broer in Christus. Hierdie brief wat Paulus skryf, lyk amper soos ’n getuigskrif, ’n getuigskrif waarin hy Onesimus by Filemon aanbeveel.
Nou wonder ek vandag, wat beteken my lewe vir ’n ander, ook die mense wat dalk iets teen my het? As ek na daardie persoon toe kan gaan vir ’n getuigskrif, wat sal ek wil hê moet daarop staan? Miskien dat my woorde en dade vreugde vir mense gebring het, dat my optrede vir mense nuwe moed en hoop gegee het, dat ek vrede en rustigheid gebring het waar ek gaan. Dat my volharding in moeilike tye maak dat ander ook dapper is, dat my toewyding aan die Here ander se binnekante versterk en verkwik. Ek sal daarvan hou om te lees dat ander kan sien hoe lief ek vir die Here is en dat ek my medemens met billikheid, menswaardigheid en respek behandel. Hoe gaan my getuigskrif lyk as dit aan iemand gestuur moet word wat kwaad is vir my, iemand teenoor wie ek ’n onreg gedoen het, iemand by wie ek in die skuld is? Leef ek my lewe op so ’n manier dat selfs my vyande my sal ontvang as ’n broer of suster in Christus?
Gesang 284
Ds Pieter Rossouw, Mafeking/Zeerust
