Lukas 7: 36-50
In hierdie gedeelte salf ’n vrou Jesus se voete met nardusolie uit haar albasterfles. Die teks sê vir ons sy was ’n vrou wat ’n sondige lewe gelei het. Ons kan aanneem dat sy dalk ’n prostituut was.
’n Albasterfles was maar ongeveer nege duim (22,9 cm) lank – dus nie baie groot nie. Dit is gemaak uit kalsietsteen wat gewoonlik vanuit ander lande ingevoer is. Dit was baie skaars en waardevol en is gewoonlik gebruik om kosbare olies of parfuum in te berg. Nardusolie is gemaak van die nardusplant, ’n meerjarige krui wat in die Himalajaberge geoes word. Dit was ’n onverdunde, aromatiese olie wat van die wortels van die plant gemaak is. Omdat die olie so duur was, is dit gewoonlik drupsgewys aangewend. So ’n fles met nardusolie was ongeveer 300 silwerstukke werd. In daardie tyd het ’n dagloner gewoonlik omtrent een silwerstuk per dag ontvang. Hierdie olie sou dus meer as ’n volle jaar se verdienste kos en was heel waarskynlik hierdie vrou se kosbaarste besitting.
Hoe ironies dat dié fles met olie die kenteken en belydenis van haar geloof sou word toe sy elke laaste druppel op Jesus se voete uitgiet! Die vrou drup die olie nie versigtig, drupsgewys, op Jesus se voete nie. Nee! Toe hierdie vrou besef hoe nodig sy Jesus het, is daar geen keer aan haar nie… Sy giet die hele fles duur olie op Jesus se voete uit.
Met die breek van die fles, breek sy met haar sondige lewe. In hierdie oomblik gryp sy Jesus aan. Sy sou nie langer die stank van sonde met die soet geur van die nardusolie probeer verdoesel nie. God sien die bedoeling en versugting van hierdie vrou se hart en Jesus sê: Omdat haar sondes wat baie is, vergewe is, daarom bewys sy baie liefde (Luk 7: 47).
En Jesus sê vir die vrou: Jou geloof het jou gered. Gaan in vrede (Luk 7: 50).
Lees Gesang 387: 1.
Ds Lydia Miller, Villiers
