Markus 10: 46-52
Die Jode het die ingesteldheid gehad dat hulle bedelaars help, veral as jy meer as die bedelaar gehad het. Hulle het dit gesien as deel van hul diens van barmhartigheid. In daardie tyd het mense geglo dat daar net ’n beperkte hoeveelheid geld en kos in omloop is. Jy moenie gulsig wees en alles net vir jouself hou nie, want dan weerhou jy dit van iemand wat dit nodig het. Vandag is daar is al studies gedoen wat sê dat daar meer as genoeg kos in die wêreld is om te kan verseker dat niemand honger hoef te gaan slaap nie. Die probleem kom egter by die verspreiding van kos. Ons as mense sukkel om te deel.
Bartimeus se geroep maak die dissipels ongemaklik, en hulle maak hom stil. Hulle het Jesus se tog na Jerusalem gesien as ’n koninklike prosessie. Hulle het geglo Jesus is op pad daarheen om op die troon te gaan klim en te begin regeer. Daarom is daar nie tyd vir onbelangrike mense soos Bartimeus nie, Jesus moet gaan om sy koninkryk te vestig. Blindes, gestremdes, armes en slawe is gesien as minderwaardige mense wat nie ’n sê in die samelewing het nie. Baie van ons dink vandag steeds so.
Die dissipels het ’n belangrike saak misgekyk. Jesus was nie op pad om sy koninkryk te vestig nie, Hy was reeds daarmee besig! Deur vir hierdie arm, blinde man te stop, het Hy nog ’n baksteen van die koninkryk gelê. Hy het stilgestaan en na hierdie man geluister. Ons moet onsself dikwels ook dwing om stil te staan en na ander te luister. Tyd en aanvaarding is van die kosbaarste dinge wat jy vir iemand kan gee. Mense het nie altyd kos, geld of aardse dinge nodig nie – net iemand wat vir ’n slag werklik luister. Deur te luister, wys jy dat daardie persoon saak maak en dat hulle nie alleen is nie. Toe die dissipels besef wat hier besig is om te gebeur, kom daar by hulle ’n hartsverandering. Nou roep hulle vir Bartimeus nader en verwelkom hom by Jesus…
Ds Waldo Pretorius, Ventersdorp
