Ek het die groot voorreg gehad om in Julie 2024 aan die Someruniversiteit van die Kazan Federale Universiteit in Rusland deel te neem. Dit was ’n besondere ervaring wat my akademiese horisonne verbreed en my geestelike denke verdiep het.
Hoewel hierdie ervaring persoonlik van aard was, het dit myns insiens lesse ingehou wat vir elke Christen van toepassing is. Saam met sowat 400 ander studente en dosente van oor die hele wêreld, het ek nie net aan ’n studieprogram deelgeneem wat my kennis verbreed het nie, maar was ek ook deel van betekenisvolle geloofsgesprekke. Hierdie dinamiese omgewing het ’n ruimte geskep vir my om te leer hoe belangrik dit is om ander se stories en perspektiewe te hoor, en om te verstaan hoe geloof in ’n diverse wêreld tot uitdrukking kom.
Kazan, die gasheerstad van die program, is ryk aan geskiedenis en diverse kulturele invloede. Wat hierdie stad so besonders maak, is die eeueoue vreedsame samelewing tussen Islam en die Ortodokse Christendom. Moskees en kerke staan dikwels naby mekaar, wat ’n visuele voorstelling bied van hoe geloofsgemeenskappe mekaar kan respekteer. Hierdie intergeloofsamewerking moet gelowiges herinner aan die belangrikheid daarvan om ruimte te skep vir ander se geloofsoortuigings, selfs wanneer dit verskil van ons eie. Dit lei tot nadenke oor die teologiese konsep van imago Dei – dat elke persoon, ongeag hul geloof, na die beeld van God geskape is en daarom met respek en liefde hanteer moet word.
Gedurende my tyd in Kazan kon ek gesprekke voer met mense van verskillende lande en agtergronde, insluitend dié wat uit lande kom waar die Christelike geloof nie vrylik beoefen mag word nie. Dit het my weer die voorreg laat besef wat Christene het om hul geloof sonder vrees uit te leef, maar dit het ook die verantwoordelikheid beklemtoon om die evangelie met wysheid en sensitiwiteit te deel. In sulke gesprekke het ek besef dat die sleutel tot betekenisvolle geloofsuitruiling nie daarin lê om ander te probeer oorreed nie, maar eerder om met ’n nederige en oop hart te luister. Paulus se woorde in 1 Korintiërs 9: 22 (AFR83), Vir almal het ek alles geword om in elk geval sommige te red, herinner daaraan dat ons geloof met liefde en begrip gedeel moet word op ’n manier wat die waardigheid en menslikheid van ander respekteer.
Kultuuruitstappie om die eg historiese Republiek van Tartarstan waarin die stad Kazan is, te ervaar. Van die lande wat hier verteenwoordig word, wat nie elders genoem word nie, is Colombië, Brasilië, Tadjikistan, Belarus en Indië.
Ek en Uzaan du Toit (Suid-Afrika) en die delegasie van China. Nie een van hulle was Christene nie, almal was agnosties of ateïste.
Een van die mees diepgaande ervarings was my besoek aan die Kul Sharif-moskee en die Blagoveshchensky-katedraal, wat langs mekaar in die Kazan Kremlin staan. Hierdie twee plekke van aanbidding, wat verskillende geloofstradisies verteenwoordig, dien as ’n kragtige simbool van hoe geloofsgemeenskappe vreedsaam kan saamleef. Vir Christene is dit ’n uitdaging om die roeping wat Jesus aan sy dissipels gegee het, ernstig op te neem – om die evangelie na alle nasies te neem (Matt 28: 19-20) – en om te besef dat hierdie roeping nie beperk is tot sekere kulture of mense nie. Dit daag ons uit om nie in isolasie te leef nie, maar om eerder na ander uit te reik met respek en begrip, en op dié manier brugbouers te wees in ’n verdeelde wêreld.
’n Groot les wat ek moes leer, is dat ware geloofsgesprekke begin met die bereidheid om te luister. Deur die perspektiewe van ander mense te probeer verstaan, kry ’n mens ’n dieper insig in hul soeke na betekenis en waarheid. Hierdie gesindheid van opregte nuuskierigheid skep ’n ruimte waar die evangelieboodskap op ’n manier gedeel kan word wat nie bedreigend of veroordelend is nie, maar eerder uitnodigend en liefdevol. Dit is ’n waardevolle les vir elke Christen. Ons is geroep om ’n lig te wees – nie deur luidkeelse prediking nie, maar deur liefdevolle dade en ’n bereidwilligheid om ander se unieke reise na God toe te respekteer.
My deelname aan hierdie program het my begrip van die noodsaaklikheid van intergeloofsdialoog verdiep. Ek het besef dat, al verskil ons in ons oortuigings, daar ’n stuk menslikheid is wat ons elkeen aan mekaar bind. Hierdie ervaring het my herinner dat God se liefde vir alle mense is, ongeag welke geloofstradisie. Dit moet ons as Christene inspireer om met groter deernis en begrip na ander uit te reik, en om ons geloof op so ’n manier uit te leef dat dit ’n refleksie van Christus se inklusiewe liefde is.
My besoek aan Kazan het by my ’n dieper bewussyn van my roeping gelaat om ’n instrument van God se vrede en versoening te wees. Dit het vir my die waarde van ’n missionale lewe beklemtoon – ’n lewe waar ons bereid is om nie net ons geloof te deel nie, maar ook om van ander se spirituele reise te leer. Hierdie insigte lei tot ’n beter begrip van die rol van die kerk as ’n plek van inklusiewe liefde en gasvryheid, wat alle mense innooi om deel te word van God se verhaal van verlossing.
My ervaring by die Kazan Federale Universiteit het my oë oopgemaak vir die werklikheid dat Christene geroep is om met geestelike nederigheid te leef, altyd bewus daarvan dat ons die lig van Christus in ’n wêreld vol diversiteit en verskeidenheid moet skyn. Soos Jesus in Matteus 5: 14 (AFR83) gesê het: Julle is die lig van die wêreld. ’n Stad wat op ’n berg lê, kan nie weggesteek word nie. Hierdie lig beteken dat ons ’n lewe van radikale liefde en begrip moet leef, sodat ander deur ons dade die hart van God kan sien.
Hierdie tipe ervarings herinner ons daaraan dat ons, ongeag waar ons ons bevind, geroep is om getuies van God se genade en liefde te wees. Ons moet mense ontmoet waar hulle is, met respek, openheid en ’n bereidwilligheid om hul reis te verstaan. Dit is die roeping van elke Christen – om die Groot Opdrag te vervul deur die wêreld met Christus se liefde te verander.
(Ds Rue Hopley is predikant in Gemeente Pretoria-Oos)
