Genesis 3: 1-7
Vandag draai ons ons aandag na Genesis 3: 1-7 waar ons die verhaal van Adam en Eva in die tuin van Eden herontdek. Hierdie heilige ruimte vol oorvloed en skoonheid is ’n simbool van God se goedheid en voorsiening. Hier, te midde van die prag van die tuin, ontvou ’n verhaal van versoeking en die gevolge daarvan. In hierdie verhaal word ons uitgedaag om na te dink oor wat ons vir mekaar gee om te eet.
Woorde van aanmoediging: Ons woorde het die krag om te voed, op te lig en te inspireer. Net soos die vrugte van die tuin van Eden, kan ons woorde vrugbaar wees en ander voed met liefde, hoop en bevestiging. Wat ons vir mekaar gee om te eet, moet die siel voed en mekaar aanmoedig om nader aan God te beweeg.
Dade van vriendelikheid: Ons dade is soos die vrugte wat ons uitdeel; hulle kan voed of skade doen. In die tuin van Eden was daar ’n oorvloed van goeie vrugte, maar die keuse om die verbode vrug te eet, het vernietigende gevolge gehad. Laat ons daarna streef om dade van vriendelikheid te kies, wat ander voed en bou, eerder as om skade te berokken.
Emosionele ondersteuning: In tye van hartseer en uitdaging is die steun wat ons bied van onskatbare waarde. Ons teenwoordigheid, begrip en medelye kan die brood van troos wees wat ander versterk. Wat ons vir mekaar gee om te eet, moet die voeding wees wat nodig is vir ons om deur moeilike tye te kom.
Die verhaal van Genesis 3: 1-7 nooi ons uit om te besin oor die voeding wat ons vir mekaar aanbied – of dit nou woorde, dade of ondersteuning is. Soos Adam en Eva voor ’n keuse gestaan het oor wat hulle sou eet, so staan ons elke dag voor die keuse oor wat ons vir mekaar gee om te eet. Mag ons kies om voeding te bied wat bou, wat lewe bring, en wat die liefde en genade van God weerspieël.
Ds Gustav van Zyl, Phalaborwa